Een dagje heerlijk relaxen. Na een rustige start samen met het grootste deel van de Beestjes naar de Keyesville recreation area aan de Kern River. Vandaag wel een leuke plek gevonden langs de rivier. Rustig water, schaduw onder een boom en voor de kinderen kon er lekker worden gezwommen en op rotsen worden geklauterd. Randall had een visnet gekocht en ging op vissenjacht. Jesper had ook een mooie goudpan maar dat goud bleek toch lastig te vinden daar. Wel een paar piepkleine stukjes gevonden in het mooie zwarte zand, maar het was niet eens op te pakken zo klein. Tegen drieën weer op de camping waar werd genoten van het lekkere zwembad. De temperatuur was vandaag weer dicht bij de 110 F en das errug warm! Robert en Nel trakteerden ons op een heerlijke barbecue als huwelijkskado. Op de camping was een kant en klare elektrische  grilltafel. Na een opwarmertje met worstjes, hamburgers en andere lekkernijen kwam het klapstuk…een fantastisch stuk vlees van ca 40cm lang en 15 cm breed. Grilled to perfection. Super gaaf en lekker. En dat allemaal begeleid door een heerlijke White zinfandel…Het was weer een toppertje vandaag!

Uiteraard was het allemaal weer wat moeizaam op gang komen na een wilde avond in Vegas. Ondanks dat had Yvonne alles weer zo goed geregeld dat we om kwart voor negen vertrokken. De rit voerde ons via Death Valley naar de KOA in Weldon (CA) aan Lake Isabella. Death Valley was toch weer mooier dan we ons konden herinneren. De veelheid aan kleuren, de witte vallei onder ons vanaf Dantes view, de steile maar korte klim naar Zabriskie point, waar de veelheid van kleuren je overweldigd en bedwelmd, net als de hitte overigens. Deze heuvel mag zich na vandaag de tweede Nederlandse berg noemen na de bekende Tour de France berg, want we hebben alleen maar Nederlands gehoord hier. De temperatuur was een frisse 123 graden Fahrenheit (Net boven de 50 graden Celsius). De schitterende Panamint Mountains begeleiden ons het Park uit. Dan nog een heel mooie stuk naar de KOA. Het leek Joshua Tree National park wel! Schitterende velden met Joshua trees. Prachtig. Al voor zessen op de camping dus snel een boterham en eens kijken bij de Kern River of daar nog goud viel te pannen. Dat viel wat tegen. Wel een grote valk die ruzie maakte met een kraai en een paar jongens van een jaar of 12 op pad met een jachtgeweer! Eng! Tegen half negen arriveerden de te Beestjes op de camping en werd er nog fanatiek gezwommen. Nog een flesje wijn geconsumeerd en heeeeerlijk geslapen…..

Dat uitslapen duurde inderdaad tot zeven uur. Randall was nog in diepe slaap en protesteerde hevig toen ik hem begon aan te kleden. De kinderen waren de hele ochtend ernstig nerveus, evenals papa en mama. Trouwen is natuurlijk geen alledaagse bezigheid. We kregen gisteravond en deze ochtend maar geen contact met de wedding chapel en dat deed onze zenuwachtigheid alleen maar toenemen. Dus eerst naar de chapel om alles te checken. Bleek pas om tien uur open te gaan. Dan eerst maar een paar noodzakelijke boodschappen doen. Weer terug naar de chapel en ja hoor alles bleek in orde. Yvonne zette me af bij de stratosphere tower om een kapper te scoren. Daar een uur wachten voor ik aan de beurt was en binnen een paar minuten toverde de behendige outlaw mijn warrige haardos om in een strakke coup. Bovendien werden de wenkbrauwen nog even onder handen genomen en voila, Frans was bijna een heer. Ondertussen lag Yvonne met de kids in het zwembad van circus circus. Om een uur was iedereen weer bijeen op de kamer en begon de serieuze voorbereiding. Allemaal even douchen, de nette kleren aan doen, make-up, haren netjes doen. Yvonne was weer eens een meester(es) in het organiseren. Half drie iedereen bijna aangekleed en wachten op HET telefoontje van de limousine chauffeur. Vijf over drie het verlossende telefoontje. Om 3:35 worden jullie opgehaald. Keurig op tijd draaide een lange witte limousine onze parkeerplaats op en konden we de reusachtige bak instappen. De rit naar de chapel duurde maar een paar minuten en daar stond de familie te Beest al te wachten. Helemaal gaaf. De hele ceremonie even doorgenomen en dan een korte fotoshoot. Het was een korte maar mooie, onvergetelijke en emotionele ceremonie. Bezegeld met een mooie ring en een intense kus.

Vervolgens bracht de limo ons via een toeristische route weer terug naar ons hotel. De Beestjes hadden inmiddels ons hotel ook gevonden en op onze kamer trokken we een lekkere fles champagne open. Vervolgens begaven we ons naar het Luxor waar we met de te Beesten van een overheerlijke buffet genoten. Om acht uur stond een zwarte limousine voor ons klaar voor een eveneens onvergetelijke rit over de strip in las Vegas. Eerst langs het welkomsbord van Las Vegas. Dan op ons verzoek over de strip naar Belaggio waar we een stop maakten en genoten van de beroemde fonteinen show. Vervolgens koers gezet naar Fremont street voor een geweldige afsluiting van de avond. Niet voor niets wordt dit de glittergulch (glittergoot) genoemd. Wat een lichtshow en wat een bizarre ervaring!!! Mensen met bijzondere pakken of bijna  zonder kleding op jacht naar onze dollars. Diverse optredens van bandjes. De bekende cowboy en showgirl. Uiteindelijk verlieten we dit geweldige straatje na helemaal uit ons dak gegaan te zijn op het nummer ‘gangnam style’. Al met al weer een hele bijzondere dag voor ons als gezin, maar die we konden delen met onze vrienden. Super!

Klokslag acht uur stond zowel de familie te Beest als wij klaar voor vertrek. Op zich een prestatie van formaat van beide families! Op naar Zion NP. Weer een overweldigende rit naar het spectaculaire Nationaal Park. Schitterende rotsen en een paar tunnels bij Red Rocks net voorbij Bryce De zon scheen ons mooi in de rug en dat leverde prachtige beelden op. Ook de weg naar Zion toe, met de checkerboard mesa en de tunnels verdiende weer een plaats in de top van de spectaculaire ritten. Precies om elf uur bij de fietsverhuur in Springdale waar we een aantal robuuste mountainbikes arresteerden. Helaas bleek een fietstocht door Zion ingewikkelder dan vooraf gedacht. De zadels waren te hard, de fietsen te hoog-laag-verkeerde stang, het weer te heet en de 10 kilometer te lang….Halverwege de  te Beestjes kwijtgeraakt. Even gepicknickt bij de Grotto een punt in het park. We haalden het prachtige eind van de Zion Canyon met zijn vijven op het tandvlees, maar hadden nog een halfuur de tijd om bij de tempel van Sinawava pootje te baden in de Virgin River. Dan de fietsen voor op de bus en met de bus terug naar Springdale waar we precies op de afgesproken 15:15 aankwamen. De kids getrakteerd op een ijsje voor deze formidabele prestatie. En dan op naar Las Vegas. Een diner bij de McDonalds in Mesquito ongeveer halverwege en dan rond zeven uur in Circus Circus hotel/casino in Las Vegas. Het was weer ouderwets. Chaos troef. Al in de file in de parkeergarage. Drie kwartier inchecken…Ook de te Beesten berichten dat ze het avondprogram in de stratosphere tower niet gingen halen. En ook wij hadden niet meer de puf en zin om de stad nog in te gaan. Morgen geen wilde plannen in de ochtend dus wellicht wat uitslapen…???

Vroeg op want vandaag stond een paardrijrit door Bryce Canyon op het programma. Om half acht op weg naar Bryce, inchecken en ruim op tijd bij de paarden enne….ezels!!! Kregen we een mule aangesmeerd ipv een paard!!! Celina op Dynamite, Alison op Crab, Randall op Alice, Yvonne op Sidestep en ik op Kimber. Maar de schitterende ervaring maakte het weer helemaal goed. Zelfs de enigszins teleurgestelde Celina wilde halverwege haar ezeltje wel mee naar huis nemen. Na een kort wandelingetje doken we steil de diepte in over smalletje paadjes langs de fameuse hoodoos van Bryce Canyon. Na een paar mijl kwamen we door het beroemde amfitheater. Onze gids Cash verhaalde op vermakelijke wijze over het gebied waar we door heen reden. Wees ons op de duizenden jaren oude bristlecone pine en maakte flauwe maar amusante grappen. Tussendoor ging hij nog eens achterstevoren op zijn paard zitten of staande paardrijden. Ondertussen joeg Randal met zijn zweep als een volleerde jockey zijn mule door de canyon, draafde Alison zowat Robert voorbij en spoorde Celina als volleerde amazone haar Dynamite over de hoodoos. Ook de Te Beesten lieten zien dat zij na hun rit van vorige week over de nodige ervaring beschikten. Robert liet zich in vakantie tempo door de rotsen transporteren, Jesper zat als een vorst op zijn mule en Kirsten manouvreerde haar enorme mule probleemloos door de haarspeldbochten.  Al met al een paardrijrit door het spectaculaire Bryce Canyon park die onvergetelijk was. Een unieke ervaring. Aansluitend een rondrit door het park omdat de verwachting was dat de middag weer regen zou brengen. Dus plankgas naar het zuidelijkste puntje rainbowpoint. Van daaruit diverse foto stops met als slotakkoord het schitterende Brycepoint. Dan om drie uur naar de camping waar de inktzwarte wolken zich al samenpakten boven de camping. Toch hadden de kids nog ruim een uur om lekker te zwemmen alvorens het echt begon te regen en donderen. Ondertussen verrasten de Beestjes ons met een locaal biertje. Dan tijdens, de regenbui, mooi de tijd om even af te wassen en de spullen voor morgen klaar te leggen. Na het eten nog gezellig even borrelen met de Beestjes bij onze riante villa en dan vroeg naar bed. Morgen wacht weer een dag met avonturen!

Na een moeizame nacht vreselijk beroerd wakker geworden. Niemand was vooruit te branden en het was dan ook pas half negen voor we het prima rodeway inn motel verlieten. Leuk was het voerbakje voor de kolibrisi´s. Op een gegeven moment zaten er 10 kolibrisi´s tegelijk te eten en drinken! Net naast het motel was de ingang naar de Cathedral Valley, een dirtroad door een deel van Capitol Reef National Park. De weg was redelijk begaanbaar, veel beter dan bijvoorbeeld Monument Valley. Na een uur bereikten we ons doel, de tempel van de zon en de maan. Prachtige monolieten die vanuit de vallei oprijzen. Adembenemend. Dan was er nog de glass mountain, de glazen berg. Spiegelend als diamant en bestaand uit glasachtig materiaal. Een fabuleuze ervaring! Na de nodige foto stops om half twaalf op weg door Capitol Reef. Ook deze weg was weer onbeschrijfelijk mooi. We dachten het westen en de rode rotsen gezien te hebben, maar dit sloeg toch weer alles. Superlatieven schieten te kort. Je moet het gezien hebben en op foto en film is het geen schim van de werkelijkheid. Onderweg nog wat petroglyfen, indianenschilderingen op de rotswanden, gezien. Dan over de prachtige State Road – scenic byway- 12 via Torrey en Escalante naar de Bryce KOA waar we om half vijf al waren. Ook de 12 was een prachtige route. De rode rotsen maakten plaats voor bergen met prachtige bossen. Bij Calf Creek weer een giga mooie canyon. Onderweg kregen we tijdens het rijden te maken met een serie regen en onweersbuien. Op de camping was het dus geen zwemweer. Toen begon het lange wachten op de te Beestjes. Ongeduldig zaten de drie kinderen op het hek te staren naar elke voorbij komende auto. Weer geen Beestjes….Yvonne toverde een lekkere hap spaghetti op de tafel, gekookt in onze super de luxe cabin. Een vrijstaand huisje, een grasveldje eromheen, een keuken, drie kamers en een eigen badkamer en toilet. Eindelijk om acht uur kwam de familie te Beest de oprit op denderen. De vreugde en het enthousiasme kende geen grenzen. Nadat ze zich een uurtje hadden gesetteld en gegeten kwamen ze bij ons op de veranda nog een borreltje halen. Sterke verhalen werden uitgewisseld en het bier vloeide rijkelijk. Om tien uur werd dat abrupt afgebroken door een significante regenbui. Nou ja morgen moeten we weer vroeg op pad dus het kwam wel goed uit. En een buitje op het dak klinkt ook heel gezellig!!!

Verschrikkelijk vroeg wakker vanmorgen. Yvonne en ik waren al om vier uur op. Geen wonder dat we om zeven uur startklaar waren. Nog een ontbijtje gescoord en een flinke slok benzine en op naar Monument Valley. Het symbool van het wilde westen. Bekend van de western films met John Wayne. Helemaal gaaf. Dan een pitstop bij Goosenecks State Park waar de San Juan River zich in diverse prachtige bochten wringt. Yvonne raakte aan de praat met een paar Hopi indianen, die vertelden over leven en cultuur. Via de Valley of the gods de prachtige State road (scenic byway) 95 op. Een schitterende weg die sterk deed denken aan de Scenic byway 128 langs Arches. Onderweg verloren we een uur door de verschillende tijdzones maar om half zes aten we in Hanksville. Om half acht op de kamer. Ik ging met de kids nog een uurtje uitbundig zwemmen. Einde van weer een weergaloze dag!

Uitgebreid uitgeslapen tot tien voor zeven. En dan lekker rustig opstaan en een happie doen bij Denny´s in Page. Dan met de kids een frisse duik nemen in het zwembad en om even over elven ging ik naar de Antelope canyon, terwijl Yvonne met de kids in het zwembad bleef. De Antelope Canyon was een hele aparte ervaring. Met een kleine half open wagen werden we door een stel indianen de woestijn ingereden. Dan als een stel kippen een nauwe kloof ingedreven waar we gauw een paar foto´s mochten maken. Ik zeg het wat flauw maar het was echt een duw en trekwerk om een foto te kunnen maken. Maar het was het allemaal waard. Wat een prachtige kloof. En wat hadden we een geluk met de mooie zon…

Genoten van dit schitterende uitje om kwart over een weer bij het zwembad waar de meiden inmiddels spelletjes deden met locale Amerikaanse cheerleaders van dezelfde leeftijd. Met pijn en moeite de kinderen uit het water getrokken want we wilden toch nog een paar dingen zien. Een prachtige stop bij de Glen Canyon dam. De horse shoe bend zijn we heengereden maar was ons te ver lopen in de hitte. Morgen zien we de goosenecks statepark en dat is net zo iets. Dus als de bliksem naar Lone rock aan Lake Powell. Hier een opwindend avontuur beleefd waar ik maar niets over schrijf. Dat horen jullie thuis wel….Heerlijk gezwommen in het warme water. Een adembenemend mooi zwembad was dit…helaas niet voor lange duur. Binnen een halfuur kwam er een donderbui over de heuvels aanstormen en konden we weer inpakken en wegwezen. Een paar pizza´s gehaald bij de pizzahut en deze op de kamer geconsumeerd. De kinderen een filmpje gekeken op de laptop en toen nog een uurtje plonzen in het zwembad waarna iedereen vermoeid heel vroeg naar bedje ging.

Tsjonge hadden we ons bijna verslapen! Pas om kwart over zes wakker! Nog even rustig ontbeten in het motel en om acht uur op pad. Eerst in Holbrook een paar shotjes gemaakt van old route 66 iconen als Sleeping in a wigwam, wat als voorbeeld diende voor de CARS film. Voor de stenen wigwammen staan een aantal auto´s uit de jaren vijftig. Een van de modellen had de welluidende naam ´Doc Hudson´ een karakter uit de CARS film.

Om kwart voor tien bij de meteoor crater. Dat was behoorlijk commercieel geworden sinds de laatste keer dat we daar waren. De kinderen vonden het echter reuze interessant! Om twaalf uur bij de Sunset Volcano Nationaal Monument waar we door de lavavelden van de gelijknamige vulkaan wandelden. Dan naar Wupatki Nationaal Monument. Hier langs indrukwekkende pueblo (kleine indiaanse woongemeenschap) restanten gewandeld uit ca. 1100!

Om twee uur bij de desert view in Grand Canyon National Park. Vanuit een toren heb je een schitterend uitzicht over de Colorado rivier en zijn opwindende canyons. Toen we na een uurtje verder gingen was het bewolkt geworden en viel er een licht buitje. Somber reden we naar Grand Canyon Village maar daar scheen gelukkig de zon weer zodat we nog een tijdje van de spectaculaire Grand Canyon konden genieten. Bij Yaki point een heuse paniekopstopping. Mensen stonden op de daken van auto’s, auto’dwars over de weg, rennende en gillende mensen….. En terecht want langs de kant van de weg stonden twee enorme mannetjes elken…..Om vijf uur toch maar eens aftaaien om rond zeven uur te dineren bij Denny’s in Tuba city. Dan een kleine twee uur door het donker naar Page kachelen. Door een aardverschuiving is de 89A afgesloten en moesten we via de 160 drie kwartier omrijden. Zojuist om halftien moe maar voldaan in de Knight Inn in Page gearriveerd. Morgen een ‘rust’dag….

Opnieuw een reisdag met uitstapjes. Om acht uur in de auto na een broodje in de kamer. Eerst een rondje door het Saguaro National Park east. Hier loopt een 10 km lange loop tussen de saguaro´s door. Een korte wandeling gemaakt en wat dieren gespot, zoals tientallen hagedissen, drie roadrunners, kleine grond eekhoorns, konijnen en een zwarte slang (coachwhip). Deze slanke, niet giftige, slang is razendsnel en dat was te zien ook, in een fractie van een seconde stak hij de weg over. Ik was de enige die hem gezien heeft maar waarschijnlijk staat ie op de film want de car cam stond aan. Dan langzaam richting Holbrook. We volgden de 77 naar Globe en waren verrast door de enorme velden met saguaro’s die we tussen Tucson en Globe nog tegen kwamen. Verder kwamen een soort mini Joshua trees tegen, mooie velden met cholla cactussen en bloeiende agaves. Deze droegen prachtige gele bloemen. In Globe een McDonalds geplunderd en een tijdje in de locale Wallmart rondgehangen. Dan door de adembenemende Salt River Canyon. Hier uitgebreid gekeken bij de verschillende stopplaatsen. Zowaar werden we getroffen door felle regenbui van bijna een minuut. Het was regelmatig ook even bewolkt vandaag wat best wel lekker was. De temperatuur kwam niet verder dan 89 F. Dit kwam ook doordat we wat hoger zaten. Om zeven uur in Holbrook. Op de plek waar de Tom Tom ons heen stuurde stond echter geen hotel en al helemaal geen Ramada Inn. Heel Holbrook rondgereden en uiteindelijk bij een hotel nabij de eerste locatie  maar eens gaan vragen of ze wisten waar we de Ramada Inn konden vinden. Oh sorry. We are rebranded last month. GRRRRRR. Was nu een Howard Johnson!!!! Een uur voor niks lopen zoeken. Nog even met de kids zwemmen en lets call it a day…