Vandaag de laatste dag van de vakantie. Maar voor we koers zetten naar het vliegveld eerst nog een bijzonder uitje met de familie te Beest. Om negen uur bepakt en bezakt in Newport Beach voor een whalewatch. Met een bootje op zoek naar walvissen. Newport beach is trouwens een schitterend vakantie dorp met pittoreske huisjes aan het strand en heerlijk hoge golven. De ligging van het schiereiland geeft Newport een mooie binnenbaai en een wilde buiten kustlijn, waar hoge golven met donderend geraas op het strand storten. Om tien uur vertrok het schip de ocean explorer met 101 mensen aan boord voor een voor ons onvergetelijke ervaring. Net buiten de haven begon het feest al. Een groep meeuwen kondigde de aanwezigheid van een school dolfijnen aan. Na de mooie plaatjes werd het nog mooier toen een groep dolfijnen naast en onder de boot meezwom terwijl deze in volle vaart koers zette richting het tegenover Newport beach gelegen Catalina eiland. Ongeveer halverwege de 'geul tussen de kust en het eiland, brulde de kapitein iets over two o'clock en in de verte spoot een fontein van water de lucht in, gevolgd door een enorme rug die boven het water uitkwam, een vis van een meter of 25? Even later weer een fontein en een andere walvis verscheen boven water. Er volgde een patroon. Na vijf minuten onder water te zijn geweest kwam de walvis boven om te ademen. Spoot vijf keer een straal water in de lucht, liet zijn gekromde rug aan de juichende mensen op onze en een andere boot zien om dan vervolgens weer vijf minuten onder te duiken. Ons en de rest van de mensen in het ongewisse latend waar hij een volgende keer zou opduiken. Een uurtje van dit prachtige fenomeen genoten alvorend weer koers werd gezet naar de haven. Op een boei lagen nog een handvol zeeleeuwen en zelfs in de binnen baai van Newport beach zwommen nog zeeleeuwen. Wat een ongekende ervaring!!! Echt om stil van de worden. Deze nu al geweldige dag voortgezet met een heerlijke luch met jawel, zalm met de familie te Beest en samen met Robert een solide fles witte wijn aan onze smaakpapillen gevoerd. Een overheerlijke maaltijd. Als toetje dan een uurtje met zijn allen naar het strand waar de kinderen (en Robert) zich nog even heerlijk konden uitleven in de oceaan. De golven waren zo krachtig dat zelfs Robert constant van de benen werd geslagen en met een zwembroek vol zand weer ergens aanspoelde...Ja en toen kwam het onvermijdelijke moment van afscheid nemen....

Om half vijf vertrokken voor wat we hoopten het laatste uurtje rijden deze vakantie. Opnieuw liep dit iets moeizamer dan verwacht. Opnieuw hopeloos verzand in de files. Ditmaal loodste ik Yvonne door het kwaadaardige verkeer en de nodige binnenweggetjes. De situatie begon enigzins penibel te worden toen ook het lampje van de lege benzinetank langdurig ging branden. De auto mag weliswaar met een lege tank worden ingeleverd, maar zonder benzine kom toch ook niet op het vliegveld.... Zoals altijd liep het weer goed af. Om half zeven de auto ingeleverd, met debus naar het vliegveld en hals overkop naar de vertrek balie want we hadden nog maar tweeenhalfuur voor vertrek...Niet dus. De vlucht bleek bijna twee uurvertraagd door een technisch mankement. Er moest zelfs een andere 747 worden geregeld!. Uiteindelijk ruim tweeenhalfuur te laat vertrokken. Uiteraard de aansluitende vlucht naar Amsterdam gemist, maar er bleek nog een andere vlucht beschikbaar te zijn. De lange vlucht verliep super. Bijna iedereen sliep een uur of zeven alleen Yvonne zat wat moeilijker en kon niet slapen. Dan de aansluitende vlucht en wie stond daar op Schiphol op het vliegveld te wachten? Oma Brouwer! Gezamenlijk met de bus naar huis waar we inmiddels midden in de nacht aankwamen. Einde van een schitterende vakantie..Over een paar uur moeten we weer werken....

IEDEREEN HARTELIJK BEDANKT VOOR HET MEELEVEN EN VOLGEN VAN ONZE SPECTACULAIRE VAKANTIEREIS IN DE STATES!!!!

FYACR

Wekkertje op zes uur en iedereen met moeite overeind gekregen. Snel een matige breakfast in het motel verslonden en dan lopend een dikke mijl naar Disney waar we even over achten het park binnen liepen. Snel een aantal attracties gescoord zoals space mountain en buzz lightyear space buzzer. Daarna deel voor deel van het park bekeken waarbij vanaf een uur of elf de wachtrijen toch pittig werden met voor de meeste attracties wachtijden tot 45 minuten. Een enkele, zoals spacemountain en Indiana Jones zelfs een uur op dat moment. De bekende thundermountain train was tot oktober uit bedrijf. Toch veel kunnen doen en een paar leuke shows kunnen zien. Randall genoot van de Starwars Jedi training en wilde direct een licht zwaard kopen. De show van mickey en de mysterieuze kaart was een prachtig stuk musical met veel visuele verwennerij. Celina genoot van het cowboy dorp vooral door de aanwezige mustang die mocht worden geaaid. Alleen Alison was wat teleurgesteld dat er maar weinig spectaculaire achtbanen waren. Na de mooie parade uiteindelijk om half tien het mega mooie vuurwerk spektakel. Boven het Disney kasteel ontbrandde een sensationeel vuurwerk begeleid met een romantisch Disney verhaal en passende muziek. Tinkerbel en Dumbo vlogen door de lucht boven het kasteel. Het was adembenemend. Een mooi besluit van deze sprookjes dag....

Na de vermoeiende dagen besloten het Disney avontuur in te korten tot 1 dag. Daarmee konden we vandaag een rustdag inlassen. Na uitslapen een uitgebreid bezoek gebracht aan Irvine Spectrum Centre, een schitterende shoppingmall. Uitgeleefd bij Macy's en andere relevante shops en uiteindelijk tegen drieen moe maar voldaan naar het hotel. De kinderen nog een paar uur naar het zwembad terwijl wij (ok voornamelijk Yvon) alles klaarmaakte voor de terugreis. Na zelf nog een frisse duik te hebben genomen, nog een diner bij Denny's en op tijd naar bed voor een drukke dag Disney morgen.

Al vroeg lieten we Monterey achter ons want we hadden een deadline te halen. Een concertje met ruim voorprogramma van Kenney Chesney met start om 17:00. Ondanks de deadline toch besloten om de kustweg tot Cambria/San luis Obispo te rijden. In eerste instantie leek deze omweg een teleurstelling. Dichte mist voorkwam dat we ook maar iets van de mooie kust en zee zagen. Gelukkig hadden we op het laatste stuk meer geluk. Langs de kant van de weg spotten we een mooie grote uil en een paar mile later zagen we een heel kolonie zeeolifanten op sea elephant beach bij Piedras Blancas. Wat een magnifiek gezicht deze raar gevormde gedrochten door het zand te zien vechten. Sommigen hadden het druk met het bevechten van een collegae, anderen gooiden zand over zich heen. Dit maakte alles van de voorgaande uren weer goed. Dan afslaan naar Cholame. Bij de splitsing van de 41 en 46 is James Dean op 30 september 1955 verongelukt. Een indrukwekkende plek. Vooraf al de 3D animatie gezien op www.crashteams.com/Services/Special-Services/James-Dean/James-Dean-Accident-Reconstruction.html en dat maakte diepe indruk rijdend op deze plek. Even een bakkie gedaan bij het nabijgelegen Jack Ranch cafe, waar ook een memorial staat. Na dit indrukwekkende intermezzo in volle vaart naar LA. Prachtig op schema tot de buitenwijken. Plotseling stond al het verkeer vast. Enige vorm van stress sloeg toe en paniekerig gezocht naar een oplossing. Zoals altijd toverde Yvon weer een passende oplossing uit de hogehoed en ze loodste ons op de kaart op vakkundige wijze door de binnenstraten van LA. Uiteindelijk op kwart voor vijf in het hotel ipv half vier!!! Helaas hadden de te Beesten een zelfde probleem. Yvonne zette mij om half zes af bij het stadion. Duurde het nog tot zes uur voor ik de kaarten had en toen nog even wachten op Nelllie en Jesper die nog iets later kwamen. Gelukkig Eric Church nog gezien die vijf kwartier een alcoholische show opvoerde waarna Kenney Chesney het Anaheim stadium omtoverde in een reusachtige party tent. Geweldige sfeer, mensen helemaal uit hun bol, enorme hoeveelheden bier en linedancen tussen de stoelen op de looppaden. Hoewel het geluid matig was speelde Kenney alle bekende nummers en konden we aardig meezingen. Nellie scoorde nog een heuse tour T-shirt en na twee uur daverende hardcountry en een wervelende lichtshow, zwaaide Kenney af. De encore werd enigzins ontsierd door een fan die het podium opklom en boven op de massa mensen sprong. Een toeschouwer bleef gewond op de grond achter en het duurde een kwartier voor deze kon worden afgevoerd. Desalnietemin een geweldige avond gehad en genoten van een mooi stuk spektakel.

Tot onze verbijstering werden we vandaag pas om kwart over negen wakker. We hadden het blijkbaar nodig. Dan naar de Denny;s voor een ontbijtje. Daar was het spitsuur zodat we pas om twaalf uur aan de 17 mile drive begonnen in Monterey. Een werkelijk prachtig stukje natuur. Achter elke bocht schuilt weer een nieuw strand met een nieuw avontuur. Hertjes, grondeekhoorns, krabben, schelpen, zeehonden, pelikanen, eenzame cypressen, zeeleeuwen… We reden het hele kustdeel een keer heen en terug. Bij de prachtige Birdrock, waar op een paar eilandjes voor de kust pelikanen en zeeleeuwen zich hadden verzameld, werden we plotseling begroet door de familie te Beest!!! Hoe is het mogelijk! Gezellig even gekeuveld en toen scheiden onze wegen zich weer. Wij reden via Cannery wharf terug naar ons hotel. Na een korte koffie pauze reden we naar we Carmel waar we naar een shopping mall wilden. Helaas was deze onbereikbaar. Geen parkeerplekken te vinden. Dan maar een hamburger bij de Mac en shoppen bij een enorme dieren winkel en de Target in Monterey. Om half negen thuis en voor de kids nog even tijd om te zwemmen…

Ondanks het vroege opstaan toch pas om negen uur op pad. San Francisco blijft een lastige stad met de auto. Eerst over het kronkelweggetje van Lombard street gereden. Dan over een mistige Golden Gate bridge naar Calistoga voor het locale petrified forest park. Een vulkaan uitbartsing heeft alle giant Sequoia’s omgeblazen en de as heeft de bomen doen verstenen. Een lekkere wandeling van een ruim halfuur. Dan naar Guerneville om de Redwood sequoia’s te bekijken in het Austin Statepark. Hier groeien bomen die iets dunner zijn dan de giant sequoia’s maar wel langer. De boom Colonel Armstrong is ca 100m hoog! Langs de Russian River met zijn pittoreske dorpjes naar het opwindende Bodega Bay met zijn fraaie rotseilanden voor de kust. Langs de bochtige kustweg naar beneden voor een tussenstop bij het Point Reyes National Seashore. Hier gewandeld over de beruchte San Andreas breuk. De seismograaf die de trillingen meet, is helaas defect en de enige die hem kon repareren is niet meer. Ze wachten nu op een digitaal exemplaar… Jammer, dat had ik de kids graag laten zien. Dan opnieuw over Golden Gate door San Francisco. Jammer, jammer weer alleen mist en geen beeld van de Golden Gate…Door, langs de kust over de beroemde California 1. Een paar stops gemaakt o.a. bij Anos Nuevo State Park tot we eindelijk om kwart voor tien Monterey bereikten. De 1 is niet meer wat we ons herinnerden van 1997! Veel moderner en veel meer snelweg!

Een beetje laat op gang gekomen vandaag. Eerst lopend naar pier 39. Besloten de boottocht onder de Golden Gate brug te laten vervallen omdat het zo mistig was, dat de top van de brug niet te zien was…Gebruncht en gekeken bij de bekende zeeleeuwen pontons. Daar waren helaas niet veel zeeleeuwen. Stuk of tien. Beetje winkelen in Fishermans wharf, op het strandje spelen onderaan Hyde street en wachten op de cablecar. Helaas was de wacht rij zo lang dat we na een halfuur maar uit de rij zijn gegaan. Dat had nog wel een uur geduurd! Dan maar een bus gepakt naar Market en fifth street en wat shoppen bij Macy’s, GAP , Bloomingdale’s en een Apple store. Vandaar om vijf uur lopend naar AT&T park voor een legendarische wedstrijd van de wereldkampioenen, de San Fancisco Giants tegen de Cincinnatti Reds. Voor de vijfde keer dat ik naar een baseball wedstrijd ga verloor het thuis team. In een rommelige wedstrijd liepen de Reds al snel naar een 8-1 voorsprong toe. In de 8^e inning werd het spannend toen bij een stand van 8-3 alle honken bezet waren. Een homerun had het nog heel spannend kunnen maken. Helaas bleef het 8-3. Afscheid genomen van de te Beesten want die zien we pas gedeeltelijk weer terug in LA voor het concert van Kenny Chessney en de rest pas dinsdag bij het whale watchen. Dan met de bus terug naar het Grant Plaza hotel. 

Zoals zo vaak had inpak koningin Yvon de spullen weer fantastisch geregeld en konden we vroeg vertrekken voor een flinke rit via zuid Yosemite naar San Francisco, waar we om zes uur hadden afgesproken op pier 39. In Yosemite een bezoekje aan de Mariposa Grove. Een woud van enorme giant sequoia´s, zoals de Grizzly Giant en de bekende tunnel tree, waar je door de stam van een sequoia heen kunt lopen! Dan op naar SF. De weg voerde ons door een gevarieerd landschap. Eerst gele heuvels met verdord gras. Naast koeien zagen we hier ook prairie dogs! En logischerwijs zagen we ook twee coyotes, die wel trek hadden in een hapje prairie dog. Dan veranderde het landschap in een scala aan fruit velden. Sinaasappels, limoenen, aardbeien, druiven….Via de de Bay Bridge reden we San Francisco binnen en om even over vijf uur stonden we voor ons hotel in China town. Toen sloeg de stress enigszins toe want parkeren bleek onmogelijk. Uiteindelijk een parkeergarage gezocht en alles lopend naar het hotel gebracht. Gauw de lange broeken aan en naar pier 39 met tram lijn F, waar we drie kwartier te laat aankwamen. Gelukkig hadden de te Beesten een hard rock cafe gevonden en een heerlijke borrel genomen. Gezamenlijk verrukkelijk gegeten en Kirsten haar verjaardag gevierd op pier 39. Alle volwassenen hebben geweldige zalm op in diverse varianten. Morgen zien we elkaar weer in AT&T park bij de Giants!

Na een turbulente nacht en enigszins uitslapen, gelukkig om half tien weer stroom. Na overleg met Beestjes besloten om ieder zijn eigen dagindeling te volgen. Rond twaalven gingen wij naar Hume Lake. Een meertje in de buurt. Hier tot drie uur heerlijk op een strandje gelegen. De kinderen konden heerlijk zwemmen. Randall ging fanatiek vissen met een schepnet. Ik had zwaar de behoefte om de goudpannetjes te pakken, want alles glom en glitterde onder je. Het leek wel of je op goud liep en er was heel veel zwaar zwart zand!!! Mmmmmm…..Toen we wegreden bij Hume Lake kwamen we de Te Beesten nog tegen die ook naar het meer gingen. Daarna nog een rondje door het mooie Kings Canyon National Park. We weten nu waarom hij zijn naam draagt. De koning onder de canyons. Ongelijkelijke ravijnen, van graniet wit, tot brons en groen van kleur. Een prachtige rivier doorsnijdt deze canyon. Je start op bijna 2000 m hoogte en eindigt op ca 900 m en rijdt 30 mile langs een mooie rivier. Een heerlijke wandeling van 2 kilometer over de Zumwald meadows. Een korte wandeling naar de roaring River waterval. Op de terugweg liepen er diverse enorme tarantula spinnen over de weg! Als toetje bij de village nog even bij de bekende Grant Tree giant sequoia kijken. Dan napraten met de Beestjes. Celina begon plotseling te brullen want een wasbeer maakte de omgeving onveilig. Tot slot een glaasje Jack Daniels liquideren met Robert….

Yvonne had alles weer strak georganiseerd en na een lekkere free pancake breakfast op de camping, werd koers gezet naar Grant Grove in de Kings Canyon. Het was duidelijk ook in Califorrnia een rustdag. Alle dorpjes liepen leeg en overal langs de Kern River krioelde het van de mensen. Iedereen zocht verkoeling bij het water. Dus na een uurtje rijden besloten wij ook maar eens in het water te springen. Langs de kant van de weg even de voetjes in het water en paar pannetjes gevuld op zoek naar goud. Ondanks veel mooi zwart zand onder in de pan, niets noemenswaardigs gevonden. Dan weer verder. In Porterville waren we inmiddels twee uur achter op schema, maar heerlijk gegeten in een Denny´s. Om vier uur Sequoia NP in. Net als in het eerste deel van de dag kwamen we eigen maar sporadisch een paar grote sequoias tegen. Net in het park aangekomen zagen we plotseling de te Beestjes weer staan! Gezamenlijk richting Morro Rock gereden. Hier ligt de tunnel tree, een omgevallen giant Sequoia waar je met de auto onderdoor kunt rijden! Een pittige wandeling naar de top van Morro Rock, 350 treden omhoog langs een heel smal paadje met griezelig steile afgronden naast je…. Boven een spectaculair uitzicht over de omringende bergen. In de verte hoorden we al een onweersbuitje aankomen. Gelukkig hadden we nog tijd om via de Generals Highway de Enorme general Sherman tree te zien. Niet de grootste, maar wat volume aan hout betreft de grootste van allemaal! En een boomstam van elf meter dik is echt niet klein hoor! Dan verder naar Grant Grove. We verloren de te Beestjes uit het oog en het was al donker toen we aankwamen. En in een bos is het ECHT donker. Eerst het village niet kunnen vinden. Toen door een ranger aangehouden bij de general Grant tree, die ons weer op het juiste spoor zette. Op de camping bleek het huisje ook al zo goed verstopt, dus al met al hadden we het wel een beetje gehad. Tijdens het binnenbrengen van de koffers begon het plotseling heel hard te waaien. Overal om ons heen vielen joekels van denneappels uit de bomen (een denneappel van dertig centimeter is hier klein). De doffe klappen waren best wel een beetje eng, zeker als ze een halve meter naast je neerploffen van een meter of vijftig hoogte…of op de auto... Vervolgens nog een paar flinke onweersklappen en net toen we alles binnenhadden…een totale stroomuitval! Geen licht meer, niets meer kunnen vinden…Het huisje stond te trillen en te schudden…Het huilen stond ons nader dan het lachen. Uiteindelijk maar gaan slapen. Niemand durfde de deur uit om naar de wc te gaan. Toch een poging gedaan om een uur of elf. Met een kleine Action LED zaklamp door de struiken naar de sanitaire voorzieningen gestrompeld. Ondertussen fanatiek om je heen schijnen want de camping is een actief beren gebied…Het leek wel een (slechte) film...